വെറുതെ ഒരു അമ്മ

അമ്മയ്ക്ക്‌ വല്ലാതെ ദാഹിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, ശരീര ഭാഗത്തെ പല മുറിവുകളിൽ നിന്നു ചോരയോടൊപ്പം, പുഴുക്കളും അരിച്ചിറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു, ചുട്ട്‌ പൊള്ളുന്ന പനിയിൽ ശരീരം വല്ലാതെ വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, ഒരു പുതപ്പെടുത്തു ആരെങ്കിലും ഒന്നു പുതപ്പിച്ചെങ്കിൽ എന്നു അമ്മ വെറുതെ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു, എല്ലിച്ച ശരിരത്തിൽ ശ്വാസം പോലും കയറിയിറങ്ങാൻ മടിച്ചിരുന്നു, ദേഹാസ്വസ്ഥതയിലും ഒറ്റപ്പെടലിലും പിന്നെ വിശപ്പിലും ദാഹത്തിലും അമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ തലക്കുള്ളിലോള്ളം ആഴ്‌ന്നിറങ്ങികഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഇനിയും മറയാത്ത പ്രജ്ഞയിൽ അമ്മ തന്റെ മകനും കുടുംബവും ആ വീട്ടിൽ എവിടെയൊക്കെയോ ഉണ്ടെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിന്നു, കുടാതെ ഒരു മനുഷ്യജന്മത്തിനും രണ്ടു ദിവസത്തിലൊരിക്കലെങ്കിലും ദാഹിക്കുമെന്നും ആഴ്ചയിൽ ഒരിക്കലെക്കിലും വിശക്കുമെന്നു മനസ്സിലാക്കാനുള്ള കഴിവ്‌ അവർക്കുണ്ടെന്നു അമ്മയ്ക്കു അറിയാമായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അമ്മ ആരെയും ആവശ്യങ്ങൾക്കായി വിളിച്ചിരുന്നില്ലാ അമ്മക്കു വാശിയായിരുന്നു....

മദേർസ്സ്‌ ഡേ എന്നു അക്കമിട്ട കലണ്ടറിന്നു താഴെ തീൻ മേശയിൽ മകനും കുടുംബവും പിന്നെ കുറച്ചു ബന്ധുക്കളും. വീട്ടിൽ പുതിയ നായയെ വാങ്ങിയതിന്റെ പാർട്ടി അഘോഷിക്കുകയാണു, ഭക്ഷണത്തിനുമേൽ ഭക്ഷണം കുത്തിനിറക്കുന്നതുകൊണ്ടായിരിക്കണം അവർ ഇടക്കിടെ ചുമച്ചുകൊണ്ടിരിന്നു.

മകന്റെ ഇടക്കിടെയുള്ള ചുമ കേട്ടിട്ടായിരിക്കണം അമയുടെ മനസ്സിൽ മകനെ കുറിച്ചുള്ള വേവലാതി ഉണ്ടായത്‌. പിന്നീടെപ്പോഴോ മകൻ നിറുത്താതെ കുത്തി കുത്തി ചുമച്ചപ്പോൾ ഉണങ്ങി വരണ്ട ശരിരത്തിൽ നിന്നു ഒരിക്കലും വറ്റാത്ത മാതൃത്യം ആകുലതയോടെ ഞെട്ടിപിടഞ്ഞു.. ആർക്കു വേണ്ടാത്തതായതു കൊണ്ടു ഉപേക്ഷീച്ച ശബ്ദം ഒരു ആർത്ത നാദമായി പിടഞ്ഞുവീണു.

കണ്ണാ... സൂക്ഷിച്ച്‌.. തൊണ്ടയിൽ കുടുങ്ങണ്ടാ....

ഞാൻ സുക്ഷിച്ചോള്ളാം അമ്മേ... മറുപടി പറയുപ്പോൾ മകന്റെ തല അഭിമാനംകൊണ്ടു ഉയർന്നുനിന്നിരുന്നു. ഇത്രയും പരിക്ഷീണിതയായിട്ടും മകനോടുള്ള അമ്മയുടെ സ്നേഹത്തിന്റെ തിവ്രതയിൽ മകൻ അഹങ്കാരത്തോടെ നിവർന്നുനിന്നു. പിന്നീട്‌ ഫൈവ്‌ സ്റ്റാർ ഹോട്ടലിൽ നിന്നു വാങ്ങിച്ച വില പിടിപ്പുള്ള ഭക്ഷണം അയാൾ പുതുതായി വാങ്ങിയ നായയുടെ വായിൽ കുത്തി തിരുകാൻ തുടങ്ങി.

(പണ്ട്‌ പുഴ മാഗസ്സീനിൽ പ്രസിദ്ധിക്കരിച്ച എന്റെ ഒരു കഥ ഞാൻ ഇവിടെ വീണ്ടു പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്യുന്നു)